Chapter 10 '' In your heart I found mine...''

Rozdział ponownie dedykowany Karolinie S, zgodnie z obietnicą. Ostrzegam wszystkich, że jest tutaj niedokładnie opisana scena +18. Miłego czytania :)

  Damon Salvatore stał przy otwartych drzwiach bez słowa wpatrując się w brunetkę. Wiadomość dotarła do niego dopiero po kilkunastu minutach. Nie mógł uwierzyć w to co usłyszał. To nie było możliwe. Jade nie mogła zajść w ciążę, nie w chwili kiedy znów myślał o Ninie. Z jej oczu poleciały łzy widząc obojętność mężczyzny. On nie zamierzał nawet się do niej zbliżyć. Był zbyt zszokowany, wściekły i zdołowany. Nie wiedział jakie słowa dobrać.

  -Byłaś u ginekologa? Potwierdził to?- zapytał kiedy umiejętność mowy do niego powróciła.

  Brunetka bez słowa położyła na stole test ciążowy. Damon niepewnym krokiem podszedł mając nadzieję gdzieś głęboko w sobie, że zobaczy wynik negatywny. Niestety, dwie kreski aż go oślepiły. Nie był gotowy na ojcostwo. Nigdy o tym nie myślał, ponieważ nie znalazł odpowiedniej partnerki. Był nadzwyczaj ostrożny podczas seksu z kobietami. Aż tu nagle trafiło mu się dziecko, z Jade, która już planowała ich wspólne życie. Podejrzewał, że zakochała się w nim, jednak on nic nie czuł. Brunetka nie liczyła się dla niego tak jak zmarła Nina.

  -Damonie, ja wiem, że jesteś zaskoczony. Sama byłam kiedy się dowiedziałam. Nie planowałam wpaść z tobą ale stało się. Musimy teraz ponieść konsekwencje chodzenia do łóżka po pijaku.- odezwała się Jade ocierając łzy.

  -Ja nie chcę żadnych dzieci do cholery!- wrzasnął Damon odrzucając w bok test ciążowy.- To niemożliwe, że właśnie ze mną wpadłaś. Zawsze pilnuję tych spraw.- warknął poirytowany.

  -Sugerujesz, że sypiam z kimś jeszcze?- zapytała zszokowanym głosem.

  -My się w ogóle nie znamy. To miał być pierdolony romans a nie zabawa w rodzinkę! Nie mam czasu na takie sprawy!- rzucił przecierając dłońmi twarz.

  -Nie możesz zostawić mnie samej w ciąży.- szepnęła nie chcąc jeszcze bardziej denerwować bruneta.

  Salvatore głośno westchnął zajmując miejsce na kanapie. Bił się z myślami nie wiedząc do czego prowadzi ta rozmowa. Jeżeli Jade myślała, że informacja o ciąży obudzi w nim jakiekolwiek uczucia, to myliła się. Nie zamierzał żyć u boku Thirlwall.

  -Muszę wyjechać z Seattle na kilka dni. Na ten czas wypiszę ci czek abyś jakoś sobie poradziła. Wydasz te pieniądze na rzeczy dla tego dziecka. Przez ten czas kiedy mnie nie będzie przemyślę sobie całą tą chorą sytuację.- powiedział cicho po czym podał jej kartkę.

  Jade pokiwała głową po czym ruszyła do wyjścia. Nie spodziewała się takiej reakcji bruneta. Wiedziała, że jest oziębły ale sądziła, że dziecko to zmieni.

  -Dziękuję.- szepnęła po czym zamknęła za sobą drzwi.

  Damon położył się na kanapie z obolałą głową. Nigdy jeszcze nie był tak rozdarty.

~~

  Valerie Tulle bez słowa weszła do domu, w którym wszyscy na nią czekali. Lily, jak matka usiłowała zachęcić ją do rozmowy jednak blondynka była nieugięta. Nie była zaskoczona widząc w salonie Klausa popijającego jakiś alkohol. Lilian widocznie miała do niego chorą słabość. Zdziwiła się brakiem swojej ukochanej.

  -Na górze. Czeka na ciebie.- odezwała się Lily przejmującym głosem.

  Valerie nawet nie zadała sobie trudu by odpowiedzieć. Po raz ostatni zamierzała przebywać w tym domu. Nie mogła dłużej być po tej złej stronie. Nie chciała używać swojej magii do wskrzeszenia największego wroga.

  Zobaczyła brunetkę wyglądającą przez okno z kubkiem herbaty w ręce. Pragnęła podejść do ukochanej i mocno ją przytulić. Chciała szeptać jej jak bardzo ją kocha, jak razem mogą pokonać całe to zło. Wiedziała jednak, że Nora murem stanie za Lily.

  Odwróciła się a Valerie dostrzegła w jej oczach łzy. Widok pięknej i niewinnej kobiety w takim stanie spowodował u niej ból w sercu.

  -Lily zamierza dziś w nocy udać się do grobowca aby wskrzesić Silasa. Val, muszę wiedzieć czy jesteś po naszej stronie.- odezwała się Nora odkładając kubek na biurko.

  -Wiesz, że to niewłaściwe. On nie może znów żyć. Ściągnie ze sobą piekło.- odparła czując jak zaczyna się denerwować.

  -Nie chodzi o to kim on jest. Lily tego chce. Potrzebuje Silasa by być szczęśliwą, nie odbieraj jej czegoś na co zasługuje.

  -Zobacz jak ona potraktowała swoich prawdziwych synów.. Nikt się dla niej nie liczy prócz tego potwora. Myślisz, że dalej będziesz jej potrzebna jak go obudzicie?- rzuciła Tulle.

  Nora spojrzała na nią wymownie. Kłótnia pary dosłownie wisiała w powietrzu.

  -Wyprała ci mózg a ja nie zamierzam dłużej tkwić po niewłaściwej stronie.- blondynka odwróciła się z zamiarem wyjścia.

  -Jeżeli opuścisz ten pokój to koniec z nami. Na zawsze.

  -Przykro mi Nora.- odparła.

  Będąc na dole z trudem powstrzymywała łzy. Valerie czuła jakby ktoś odebrał jej sens życia. Lilian, którą kiedyś uważała za wspaniałą kobietę przeciągnęła jej ukochaną na złą stronę. Blondynka czuła teraz nienawiść do wszystkich wokół za to co ją spotkało. Żałowała, że powróciła do życia. Wściekła podeszła do matki Damona i Zayna po czym wymierzyła jej siarczysty policzek. Nie zwracała uwagi na Klausa, który zszokowany podniósł się z fotela. Widząc, że chce zareagować pomyślała o piorunującym bólu przeszywającym jego ciało. Mikaelson upadł na podłogę zwijając się. Lily potarła swój obolały policzek wpatrując się zaskoczonym wzrokiem w Valerie.

  -Obyś poczuła jak to jest zostać samą.- warknęła po czym zatrzasnęła za sobą drzwi.

  W przeciągu kilku minut blondynka straciła wszystko o co tak walczyła. Rozstała się z ukochaną, gardziła osobą, którą uważała za matkę. Nie miała domu. Jedyną deską ratunku był Damon. Postanowiła bez ostrzeżenia udać się do jego mieszkania. W końcu miała także wieści o Oksanie…

~~

  Nina ocknęła się nie wiedząc gdzie się znajduje. Bolała ją głowa a pragnienie krwi rosło. Rozejrzała się wzrokiem po pomieszczeniu,  domyśliła się, że to salon, w którym odbyła niedawno rozmowę z Mikaelsonem. W tej chwili jednak znajdowała się sama. Gdzie podziali się Elijah i Rebekah?

  Niechętnie wstała z kanapy wciąż czując przeszywający ból głowy. Zachwiała się i gdyby nie czyjeś ręce wokół jej talii od razu upadłaby. Podniosła wzrok a jej oczy spotkały się z brązowymi tęczówkami Elijaha. Cały czas przy niej czuwał.

  -Wszystko w porządku?- zapytał przejętym głosem.

  Brunetka pokiwała głową po czym zajęła miejsce na kanapie. Mężczyzna usiadł obok przytulając ją do siebie. Nina czuła ciepło bijące od siedzącego obok. Złożyła delikatny pocałunek na jego policzku cicho dziękując za pomoc. Elijah spojrzał w jej oczy, chociaż swoje miał przepełnione bólem. Znalazł się w najgorszej możliwej sytuacji. Nie potrafił powstrzymać rosnącego uczucia względem Dobrev. Za to Rebekah była najważniejsza kobietą w całym jego długim życiu. Nigdy nie postawił nikogo ponad rodzinę. Uświadomił sobie, że wraz z ucieczką siostry ten najgorszy scenariusz spełnił się. Elijah powinien teraz udać się na poszukiwania Rebeki. Pierwszy raz w życiu nie poczuł się tak przygnębiony jej odejściem. Kobieta, która siedziała obok wypełniała dziury w jego sercu szczęściem. Nie potrafił dłużej się powstrzymywać. Złożył pewny pocałunek na jej spierzchniętych wargach. Nina jakby tylko na to czekała po czym pogłębiła doznanie. Usiadła okrakiem na kolanach bruneta nie przerywając czynności. Ręce wampira krążyły po jej plecach aż spotkały się z końcem sukienki. Pozbawił dziewczynę tej części garderoby szybko i zdecydowanie. Ta czując rosnące podniecenie dosłownie rozerwała jego koszulę odrzucając strzępy gdzieś na bok. Składając pocałunki na jego wyrzeźbionej klatce piersiowej uśmiechała się. Mężczyzna w tym czasie ściągnął jej stanik wraz z majtkami. Zawstydzona Bułgarka także doprowadziła partnera do całkowitej nagości. Zatapiali się w sobie nie myśląc o konsekwencjach tego czynu. Nina nie zastanawiała się nad uczuciami do Damona. Elijah pogrzebał teraz sprawy rodzinne.

~~

  Valerie nieśmiało zapukała do drzwi mieszkania Damona. Zdawała sobie sprawę, że jest dość późno jak na odwiedziny ale wiedziała, że rozmowa z brunetem pójdzie jej dobrze. Salvatore otworzył ze szklanką w ręku i przymrużył oczy dostrzegając blondynkę. Bez słowa wpuścił ją do środka. Val od razu zarejestrowała otwartą i prawie wypitą do końca butelkę bourbonu. Spojrzała na niego wymownie oczekując jakichkolwiek informacji.

  -Odbyłem chorą rozmowę z Jade.- mruknął zajmując miejsce na kanapie.

  -Rozstałam się z Norą, uderzyłam twoją matkę i magią sparaliżowałam na chwilę Klausa. Myślę, że cała trójka mnie nienawidzi.- odezwała się przysiadając się obok.

  -Oficjalnie zostaliśmy sami. Chociaż wkrótce według Jade mam zostać ojcem.- westchnął Damon upijając trunek ze szklanki.

  -O mój Boże! Czemu się nie chwalisz? To cudowna nowina. Dobrze, że chociaż twoje życie jest normalne. Ja obecnie nie mam domu dlatego znalazłam się tutaj.- odparła nalewając sobie bursztynowego płynu.

  -Jestem ci wdzięczny za uratowanie Zayna, czuj się jak u siebie, złotko. Wybacz ale moja głowa więcej nie zniesie.- wstał z zamiarem udania się do sypialni.

  -Wyśpij się. Jutro wyruszamy do Las Vegas. Dowiedziałam się, że właśnie tam przebywa nasza łowczyni.

~~

  Nora szła w ciszy obok Lily i Klausa. Cała trójka po wydarzeniach w domu nie zamieniła ze sobą słowa. Smutek i nienawiść przelewały się przez brunetkę. Z chwilą gdy Valerie opuściła ich dom stała się dla niej obca. Nie zważała już na to, czy była dziewczyna ucierpi. Wybrała Damona a więc powinna tego pożałować. Westchnęła odganiając od siebie ponure myśli. Uśmiechnęła się zdając sobie sprawę, że już wkrótce spojrzy na Silasa. Mężczyzna był jej przyjacielem, ale relacja pomiędzy nimi pogorszyła się przez niechęć Valerie. Teraz dwójka czarowników miała okazję ocieplić stosunki.

Klaus uśmiechnął się widząc ukryty grobowiec. Jako jedyny z całej obecnej tu trójki był wampirem, dzięki czemu jego wzrok był wyostrzony. Był dumny z tego jak potężną istotą jest. Magia czy drewno nie działały na niego tak jak na innych krwiopijców. Mikaelson był wręcz niepokonany od tysiąca lat.

  -Chyba jesteśmy na miejscu.- odezwała się Lilian przerywając ciszę.

  -Takiej magii nie da się nie wyczuć.- odparła Nora jako pierwsza schodząc pod ziemię.

  Zaraz za nią znalazła się Lily a tyłów strzegł Niklaus. Brunetka za pomocą potężnej magii jaką posiadała zapaliła wszystkie pochodnie znajdujące się w korytarzu. Tajemne hieroglify były jedynymi malunkami na ścianach. Na samym końcu grobowca, za ogromnymi kratami znajdował się sarkofag. Mikaelson jak i matka Damona i Zayna nie mogli zrobić kroku w przód. Spojrzeli po sobie zaskoczeni.

  -Sabat pochował tutaj potężnego czarownika. Chyba nie myśleliście, że spoczywa bez ochrony. Tylko ludzie propagujący magię mogą wejść za te kraty.- wyjaśniła Nora.

  -Nie gadaj tyle tylko bierz się do pracy. Zaczyna mnie nudzić ten układ.- warknął blondyn.

  Dziewczyna spojrzała na niego gniewnym wzrokiem po czym przesunęła kraty. Opuszkami palców przejechała po bogato rzeźbionej trumnie. Zapaliła wszystkie pochodnie po czym przyjrzała się rysunkom na ścianie. Pochwaliła siebie za znajomość pisma obrazkowego. Wyjęła z kieszeni nóż i podważyła nim zamknięcie grobu. Z trudem przesunęła pokrywę żałując, że hybrydy nie ma obok. Uśmiechnęła się widząc idealnie zachowane ciało Silasa. Ostrożnie otworzyła jego buzię. Zamknęła oczy i przecięła nożem swój nadgarstek. Metaliczny zapach krwi rozniósł się po całym grobowcu. Czerwona ciecz kroplami wpadała prosto do ust czarownika. Dziewczyna oderwała kawałek swojej koszulki i zacisnęła ranę. Westchnęła głośno po czym zajęła się rozszyfrowaniem hieroglifów.

  -Belle la vie a cette fleur, maintentant.- wypowiedziała po francusku chcąc by Silas to usłyszał.

  Wychwyciła delikatne poruszenie palców. Przeniosła swój wzrok na drugą linijkę zaklęcia po czym pewnym głosem wymówiła jego treść:

  -Phasmatos Tribum, Plantus Vivifey, Plantus Herbus.

  Czuła jak czarownik zaczyna się budzić. Magii, która mu towarzyszyła było coraz mniej. Był już na tyle silny by zabrać ją. Nora ostatni raz spojrzała na ścianę. Już tak niewiele brakowało by znów spojrzała w oczy przyjaciela. Coraz bardziej opadała z sił ale wiedziała, że teraz nie może się poddać.

  -Sicut praecepit vobis sabbatum princeps excitare ! aperi oculos tuos, et vivetis!- krzyknęła.

  Sekundę później potężna ręka chwyciła Norę za przegub przyciągając ją do siebie. Silas otworzył oczy zaskoczony wpatrując  się w brunetkę. Jego tęczówki zmieniły nagle kolor na czarny a on odrzucił czarownicę daleko, poza kraty. Przestraszona Lily podbiegła do Nory widząc jej upadek. Niklaus bez wahania podarował jej swoją krew. Cała trójka spojrzała teraz na Silasa podnoszącego się do pozycji siedzącej. Mężczyzna w ułamku sekundy znalazł się przy Lilian dotykając dłonią jej policzka.

  -Stęskniłem się kochana.- szepnął lustrując ją wzrokiem.

~~

  Valerie otworzyła oczy rozglądając się po pomieszczeniu. Dopiero po kilku chwilach przypomniała sobie, że spała u Damona. Wraz z tym wróciły wszystkie wydarzenia poprzedniego dnia. Przeciągnęła się ospale. Wystraszyła się widząc bruneta w pokoju.

  -Wybacz księżniczko. Zrobiłem ci śniadanko, zjesz i wkrótce wyjeżdżamy.- odezwał się podając dziewczynie tacę.

  Valerie uśmiechnęła się w podziękowaniu i zaczęła jeść. Nie zdawała sobie sprawy, że jest tak głodna dopóki smak tostów nie rozniósł się po jej ustach.

  -Wysłałem jedną z moich pracownic po ubrania dla ciebie. Myślę, że ci się spodobają.- dopowiedział po czym wyszedł z pomieszczenia.

  Atmosfera jaką stworzył Salvatore pozwoliła dziewczynie poczuć się lepiej. Nie miała nikogo z dawnych bliskich ale zdobyła cudowną przyjaźń. Czuła jak odpokutowuje mężczyźnie śmierć ukochanej. Jej życie nie było najważniejsze.

  Szła w ciszy po parkingu podziemnym ubrana w obcisłą koszulkę, czarne rurki i skórzaną kurtkę. Nie komentowała mody jaka panowała w tych czasach. Damon stąpał przed nią prosto do swojego czerwonego ferrari. Blondynka była zaskoczona pokaźną sumą szybkich i drogich samochodów.

  -Tym cackiem dojedziemy do Vegas najszybciej.- skomentował i otworzył drzwi czarownicy.

  Tulle pokiwała głową po czym wsiadła. Uśmiechnęli się do siebie i brunet z piskiem opon wyjechał z parkingu. Zostawiali za sobą Seattle- miasto, które przynosiło wszystkim tylko ból. Nie wiedzieli jednak, że prawdziwe zło wciąż na nich czeka.

~~

  Las Vegas było miastem, które odżywało nocą. Kluby z głośną muzyką, mnóstwo pijanych ludzi. Światła, gwiazdy i flesze. Mnóstwo kasyn i sklepów. Raj dla turystów. Damon zatrzymał się pod budynkiem z wynajętym apartamentem. Spojrzał w bok na śpiącą przyjaciółkę. Korzystając z okazji wyciągnął ze schowka pistolet i umieścił go za szlufką od spodni. Zbliżył się do czarownicy po czym wyszeptał wprost do jej ucha:

  -Jesteśmy na miejscu Val.

  Dziewczyna otworzyła oczy rozglądając się wokół. Las Vegas wyglądało dokładnie tak jak sobie wyobrażała. Widziała mnóstwo ludzi w ekskluzywnych autach wydających pieniądze na każdym kroku.

  Zaskoczył ją przepych z jakim zostało urządzone mieszkanie. Zdawała sobie sprawę, że dla kogoś takiego jak Salvatore takie rzeczy są normalnością. Ona jednak nie przywykła do ogromnego bogactwa i luksusów. Westchnęła widząc na łóżku piękną, wieczorową suknię.

  -Gotowa na wizytę w kasynie?- zapytał Damon uzupełniając magazynek broni.

  Odwrócił się i ujrzał blondynkę wyglądającą lepiej niż ktokolwiek inny. Sukienka dodawała jej uroku, który dziewczyna starała się na co dzień ukryć. Wziął ją pod ramię po czym ustalając plan złapania Oksany wyszli z apartamentu.

~~

  Kasyno wyglądało lepiej niż na przeróżnych filmach. Roiło się w nim od elegancko ubranych zarówno kobiet jak i mężczyzn. Ludzie prowadzili ze sobą rozmowy popijając najdroższe alkohole. Stołów do różnych gier było mnóstwo. Niedaleko słychać było krzyki jakiegoś gracza, który stracił pokaźną sumę pieniędzy w ruletce. Salvatore rozejrzał się po budynku nie wiedząc dokąd się udać. Odwrócił się do Valerie chcąc uzyskać jakąś pomoc.

  -Nie mogłabyś jej jakoś wytropić? Jesteś czarownicą, rzuć jakimś zaklęciem i po sprawie.- odezwał się poprawiając krawat.

  -Daj mi wierszyk i chodź w ustronne miejsce.

  Znaleźli się przy jedynym nieużywanym stole do gry w pokera. Blondynka położyła kartkę i wpatrywała się w nią wypowiadając:

  -Phasmatos Tribum, Nas Ex Veras

  Damon przyglądał się przyjaciółce, która mówiła słowa z zamkniętymi oczami. Otworzyła je po czym bez emocji szepnęła:

  -Gra w ruletkę przy stoliku numer pięć.

~~

  Brunet ze szklanką bourbonu w ręce przypatrywał się wskazanemu miejscu. W grze brała udział tylko jedna kobieta dlatego mężczyzna od razu powiązał fakty. Oksana wcale nie wyglądała na kogoś kto poluje na wampiry. Ubrana była w czarną, seksowną sukienkę. Była brunetką o hipnotyzujących oczach i nieskazitelnej cerze.

  Widząc, że odchodzi od stolika Salvatore wtopił się w tłum i poszedł za nią. Uśmiechnął się triumfująco gdy kobieta skręciła do łazienki. Pochwalił ja za ułatwienie mu pracy. Bez żadnego skrępowania wszedł za nią do pomieszczenia. Brunetka właśnie wtedy wyczuła obecność Damona. Odwróciła się i zmierzyła go wzrokiem.

  -Lubisz polować na niewinne kobiety w damskiej toalecie?- zapytała pewnym głosem.

  Zza niej wyłoniła się Valerie szeptając pod nosem zaklęcie, które miało ją łatwo pokonać. Oksana jęknęła z bólu po czym upadła na ziemię. Salvatore przerzucił ją przez bark i wyszedł z łazienki. Skierował się od razu do auta póki łowczyni była jeszcze nieprzytomna.

  Oksana ocknęła się czując palący ból wokół przegubów. Rozejrzała się dostrzegając opierającego się o framugę drzwi Damona. Szarpnęła nogami, które były przywiązane do krzesła tak samo jak ręce.

  -Czego chcesz do cholery?- warknęła poirytowana.

  -Znalazłem wierszyk a on doprowadził mnie do ciebie. Zastanawiam się dlaczego akurat ty, co masz z tym wspólnego- odpowiedział nie zmieniając pozycji.

  -Wiedziałam, że nie ukryje go dobrze.- westchnęła brunetka.

 -Jaki to ma związek z moją zmarłą dziewczyną? Dlaczego Nina i Klaus?- zapytał Salvatore podchodząc bliżej kobiety.

  Oczy Oksany rozszerzyły się wyłapując jedno imię. Spojrzała na bruneta przerażonym wzrokiem zdając sobie sprawę, że jej plan nie wypalił. Ktoś stracił życie…

  -Proszę powiedz mi, że się przesłyszałam. Nina Dobrev nie żyje?

  Damon pokiwał głową czując jak słowa wypalają mu dziurę w sercu. Nie potrafił na głos powiedzieć, że Nina nie żyje. Głęboko w sobie nie pogodził się ze stratą ukochanej. Spojrzał zaskoczonym wzrokiem na łowczynię. Z jej oczu powoli leciały łzy.

  -O co chodzi?- zapytał zdziwiony.

  -Nazywam się Oksana Dobrev a Nina to moja młodsza siostra.- szepnęła pozwalając łzom spokojnie płynąć.

~~~~

Witajcie!

Bardzo długi wyszedł ten rozdział a i tak nie opisałam tutaj jeszcze znaczenia wierszyka jak planowałam..

Mam nadzieję że się podoba.. pamiętajcie Vamon górą!

Mam nadzieję że końcówka chociaż trochę was zadziwiła

Karo <3