Chapter 6 ''And we'll always be together forever always I am here...''

  Perrie Edwards stała w swojej ogromnej garderobie zastanawiając się jaką sukienkę ubrać na bankiet. Już na samą myśl robiło jej się niedobrze. Miała spędzić kilka godzin w towarzystwie samych bogaczy, rozpieszczonych spadkobierców fortun. Rozmowy na takich imprezach kręciły się tylko wokół biznesów, pieniędzy. Wszyscy chwalili się nowymi samochodami, domami, gadżetami. Perrie czuła, ba, była pewna, że nie pasuje do takiego miejsca. Blondynka zanim zakochała się w Zaynie, chodziła do najtańszych dyskotek, nie posiadała nawet własnego auta. Mama woziła ją do szkoły. Mama- pomyślała dziewczyna. Nie dzwoniła do niej kilka dni. Od razu wzięła do ręki telefon szukając numeru swojej rodzicielki.

  Perrie była zaskoczona kiedy kobieta nie odebrała. Była jej jedyną córką. Najlepszą, najpiękniejszą, oczkiem w głowie. Myśli na ten temat przerwał jej Zayn w garniturze. Na widok chłopaka chyba każda osoba płci żeńskiej padła by przed nim.

  -Super wyglądasz.- uśmiechnęła się do Malika.

  -Dlaczego jesteś nie gotowa?- zapytał i przytulił Perrie od tyłu.

  Uwielbiała gdy tak robił. Czuła wtedy, że należy do niej a ona do niego.

  -Musimy tam iść? Nie jestem bogata jak ci wszyscy ludzie, którzy tam będą. Obrzucą mnie spojrzeniami jakbym była trędowata.

  Zayn stanął przed swoją dziewczyną i chwycił jej twarz w dłonie. Delikatnie musnął swoimi ustami jej pomalowane czerwoną szminką.

  -Ważne, że dla mnie jesteś najpiękniejsza. I tak, musimy iść.- uśmiechnął się do dziewczyny po czym wyszedł z garderoby.

  Włosy zostawiła rozpuszczone, założyła czarną długą sukienkę, szpilki z ćwiekami, poprawiła makijaż. Była wystrojona. Lecz nie była gotowa psychicznie by spotkać się z tymi ludźmi. Dzisiaj miała grać tylko panią do towarzystwa, tak uważała. Nie miała żadnych wspólnych tematów z lekarzami, prawnikami, deweloperami.

  Ostatni raz spojrzała na swoje odbicie po czym zeszła na dół gdzie czekał już na nią Zayn. Razem tworzyli idealną parę. Robiła to tylko z miłości do Malika.

  Nie wiedziała o wybryku Zayna sprzed kilku dni.  Tak miało pozostać. Jednak gdyby przypadkiem ktoś jej o tym powiedział, nic by z tym nie zrobiła. Nie zostawiłaby bruneta. Nie tylko dlatego , że była w nim zakochana ale również, że nie miała dokąd pójść. Była jedynaczką, przyjaciół praktycznie nie miała. A matka? Kobieta, która zawsze będzie po twojej stronie? Nigdy nie opuści? Sprzedała Perrie jak zwykły mebel…

^.^

  Damon Salvatore zlustrował wzrokiem kobietę stojącą przed nim. Kiedy skończył odwrócił się z powrotem do baru biorąc łyka Bourbona. Nie powiedział do niej ani jednego słowa.

  -Tak witasz własną matkę?- odezwała się.

  Przysiadła na stołku barowym obok mężczyzny co ewidentnie mu się nie spodobało. Nie miał ochoty rozmawiać z nikim, a Lilian Salvatore była zdecydowanie na końcu jego listy.

  -Po co wróciłaś?- zapytał.

  -Stęskniłam się za moim synem.- odpowiedziała na co Damon parsknął śmiechem.

  Kiedy był dzieckiem, mama była jego autorytetem. Bał się ojca, ona zawsze go broniła. Wówczas gdy dorastał przestał jej potrzebować, a kiedy znalazła sobie innego męża Damon całkiem o niej zapomniał. Ostatni raz widział Lilian ponad rok temu, potem zniknęła, z dnia na dzień. Przestała się odzywać. W końcu serce Damona zamarzło do granic możliwości i teraz widząc po czasie swoją rodzicielkę był obojętny.

  -Synu, musisz mi pomóc.- szepnęła.

  -Nie nazywaj mnie tak. Ja już nie mam matki. Enzo powiedział ci, że tu jestem- warknął od razu.

  Z łatwością przejrzał matkę. Świat w jaki wpadł nauczył go wszystkiego, między innymi przebiegłości. Ceną za to było odebranie uczuć. Podjął to ryzyko. Zapomniał czym jest miłość do rodziny i do płci przeciwnej.

  -Proszę cię pomóż mi odnaleźć mojego drugiego syna.- spojrzała na mężczyznę obok siebie.

  Nie poznaję go. To już nie jest mój syn.-pomyślała. I miała rację. Damon przez lata zmienił się nie do poznania. Nie ruszała go prośba matki. Miał ją gdzieś tak jak ona kiedyś jego.

  -Najlepiej będzie jak wrócisz tam skąd przyjechałaś. Nie mam zamiaru ci w niczym pomóc. Zawsze mówiłaś, że jestem twoim aniołkiem. Jego już nie ma. Odszedł do nieba wtedy kiedy go opuściłaś. Nie wytrzymał. Nie chcę cię więcej widzieć.- rzucił oschle.

  Położył na blacie banknot po czym wyszedł z baru. Nie miał ochoty dłużej patrzeć na byłą panią Salvatore. Potrafiła założyć sobie nową rodzinę i o nim zapomnieć, to potrafiła również znów go opuścić. Teraz nie będzie tęsknił, z jego oczu nie popłynie ani jedna łza.

~~~~

Witajcie <3

No więc nie wiem jak wam ale mnie osobiście tak bardzo podoba się Zayn jako kochany i jako rebel

A Damon to już nie wspomnę.. 

Uprzedzam pytania, pomiędzy Zaynem a tamtą striptizerką nie doszło do niczego więcej niż całowanie

Za 2-3 rozdziały pojawi się kolejna postać ^^

Karo <3