Chapter 15 ''Everything that kills me makes me feel alive...''

  Damon poczuł ogromny ból głowy kiedy tylko otworzył oczy. Jak przez mgłę widział postać naprzeciwko niego. Każda część ciała odmawiała mu posłuszeństwa. Był przywiązany do krzesła. Nie pamiętał jak się tu znalazł. Przecież nie imprezował nigdy aż tak bardzo.

  Jednak kiedy rozpoznał osobę siedzącą przed nim, wspomnienia powróciły jak bumerang. Bankiet, matka, młodszy brat.

  -To przez nią tu jestem. Wiedziałem, że nie można jej ufać.- szepnął.

  Chwilę później przytomność odzyskał także Zayn. Podobnie jak starszy brat był zdezorientowany i obolały.

  -Co się stało?- powiedział cicho czując rosnący ból głowy.

  -Nasza mamuśka się stała. Jak zwykle coś knuje.- warknął Salvatore.

  Żałował, że przyszedł na ten bankiet. Mógł przewidzieć, że Lily bezinteresownie nie doprowadziłaby do ich spotkania. Damon pragnął za wszelką cenę się stąd wydostać.

~~

  Partnerki braci również wylądowały w jednym miejscu. Zostały uwięzione w mieszkaniu Salvatore’a. Nina z rosnącą irytacją wpatrywała się w Perrie. Blondynka chodziła od kąta do kąta zastanawiając się gdzie przepadli bracia.

  -Usiądź sobie, tak nie pomożesz swojemu facetowi.- odezwała się szatynka.

  Ona również martwiła się. Zależało jej na Damonie bardziej niż na kimkolwiek.

  -Masz pomysł gdzie mogą być?- zapytała nieśmiało Edwards.

  -Przecież to wiadome, że Lilian gdzieś ich więzi tak jak nas. Ta szmata coś knuje.- Dobrev opróżniła szklankę z bursztynowym trunkiem.

  Po chwili zadzwonił jej telefon. Kiedy zauważyła imię rozmówcy na wyświetlaczu poczuła rosnącą gulę w gardle. Klaus.

  Wzięła do ręki komórkę po czym zamknęła się w łazience. Nie mogła dopuścić by ktokolwiek usłyszał jej rozmowę.

  -Czy wykonujesz swoje zlecenie?- zapytał spokojnym głosem.

  Nina zdziwiła się. Niklaus zazwyczaj był zdenerwowany. Bała się, że już odkrył jej sekret.

  -Oczywiście. Wszystko idzie według planu. Już za niedługo będziesz mógł pożywić się na Damonie Salvatore.- po raz kolejny okłamała Klausa.

~~

  Upłynęły godziny zanim ktoś wszedł do piwnicy, w której byli przetrzymywani. Przynajmniej tak im się wydawało. Damon zaczął szarpać się z linami, kiedy obok niego i Malika stanęła ich matka.

  -Cieszę się, że w końcu się obudziliście.- zaczęła.

  Zarówno Zayn jak i  jego straszy brat spojrzeli na nią z pogardą.

  -Co ty knujesz, suko?- warknął Damon.

  Słowa te zadziałały na Lily jak płachta na byka. Zamachnęła się i z całej siły uderzyła mężczyznę prosto w twarz.

  -Jak śmiesz tak do mnie mówić! Jestem twoją matką!- krzyknęła.

  -Dla mnie nie istniejesz. No dalej zabij mnie.- spojrzał prosto w jej oczy.

~~

  Lily wróciła na rozmowę z synami kilka godzin później. Musiała ochłonąć po bolesnych słowach jej najstarszego dziecka.

  -Mam nadzieję, że teraz zechcecie porozmawiać.- odezwała się.

  -Mów do czego nas potrzebujesz.- warknął Zayn.

  -Kiedy zostawiłam waszą dwójkę, zaczęłam podróżować po świecie. Poznałam wspaniałych ludzi, mężczyznę z którym spędziłam lepsze chwile niż z waszymi ojcami. Traktowałam ich jak swoje dzieci. Z czasem zaczęłam odkrywać, że moi przyjaciele mają w sobie moc. Okazało się, że są potężnymi czarownikami i czarownicami z różnych stron świata. Wszyscy byli ścigani przez sabat, ze względu na niebezpieczeństwo jakie za sobą ciągnęli. Któregoś dnia zostali schwytani i zamknięci w pradawnych lochach, tu w Seattle. Żyją, jednak śpią z powodu czaru jaki na nich rzucono. Aby ich obudzić potrzebuję krwi moich potomków, dlatego tu jesteście.

  Bracia spojrzeli po sobie zaskoczeni. Nigdy w życiu nie słyszeli o czymś takim. Salvatore zaczął wierzyć, że istoty takie jak wilkołaki i czarownice istnieją naprawdę.

  -Wkrótce pojawi się Less, która wykona ten czar.- dodała po czym po prostu zostawiła synów w kompletnej niewiedzy.

~~

  Damon nie mógł pozwolić aby zaklęcie się udało. Na samo wyobrażenie jego krwi robiło mu się niedobrze. Substancje jakie Lilian wstrzyknęła im poprzedniego wieczoru wciąż działały.

  Salvatore przypomniał sobie o nożu jaki zawsze nosił w kieszeni. Z precyzją zaczął przecinać liny. W ciszy udało mu się wyswobodzić ze wszystkiego. Spojrzał na Zayna. Ten jednak był nieprzytomny, tak działo się z nimi co chwilę. Raz byli świadomi tego co się dzieje, a raz nie.

  -Wrócę po ciebie młody, obiecuję. Nie zasłużyłeś na to aby cierpieć przez naszą matkę.- szepnął do Malika.

  Przemknął niezauważalnie korytarzem, potem udało mu się wyjść na zewnątrz. Znajdowali się w jego starym, rodzinnym domu na obrzeżach Seattle.

~~

  Pędził ukradzionym autem jak na złamanie karku. Wiedział, że wkrótce matka odkryje jego ucieczkę. Był pewny, że po niego wróci, jednak teraz będzie na to przygotowany. Oprócz tego martwił się o brata jak i o kobietę, która tak bardzo mu się podobała.

  Nie był w stanie określić swoich uczuć do Dobrev. Nie mówił o miłości, tego uczucia nie znał, zakochanie też przychodziło mu trudno. Jednak będąc w obecności Niny, czuł się inaczej, lepiej. Nie uśmiechał się tak na widok poprzednich partnerek. Nie czuł wewnętrznej radości przy Vicki.  Nina Dobrev była tajemniczą i pewną siebie kobietą. Tak jakby damskim odpowiednikiem Damona. Dlatego miał do niej słabość i nie chciał jej tracić.

  Zdziwiło go zapalone światło w jego mieszkaniu. Czyżby ktoś się włamał? Po cichu otworzył drzwi i w salonie ujrzał Ninę i dziewczynę Zayna.

  -O matko, Damon!- szatynka rzuciła się na jego szyję.

  Wtulił się mocno w dziewczynę. Brakowało mu jej dotyku.

  Kiedy zobaczył smutek w oczach drugiej kobiety, przypomniał sobie o bracie. Wcześniej nie chciał go znać, teraz  jednak wiedział, że musi mu pomóc.

  -Perrie?- odezwał się cicho.

  Blondynka spojrzała na niego zaszklonymi oczami.

  -Co z nim?- zapytała.

  Edwards bała się usłyszeć odpowiedzi. Przeczuwała, że Zaynowi stało się coś złego.

  -Wydostanę go z rąk matki, obiecuję.

~~

  Kiedy Malik ponownie się ocknął był zdziwiony nie widząc Damona. Po jego głowie krążyły straszne myśli. Bał się, że na jego bracie już są wykonywane różne rytuały. Kiedy Lily opowiadała o tym, przypomniał sobie o wypadku. Teraz pamiętał, że wówczas sam był królikiem doświadczalnym a po tym jego psychika siadała coraz niżej.

  Metalowe drzwi zaczęły skrzypieć. Po chwili w zasięgu wzroku mulata pojawiła się Lilian. Zaskoczona spojrzała na puste krzesło.

  -Gdzie on jest?!- warknęła.

  Mimo tego, że Zayn prawie wcale nie znał starszego brata, wierzył, że ten ma jakiś plan. Żył nadzieją, że wkrótce wróci po niego i razem pokonają rodzicielkę.

  -Zostałem tylko ja.- szepnął.

  -Jesteś głupcem wierząc, że on po ciebie wróci. – odpowiedziała kobieta.

  -Każda wiara jest lepsza niż zaufanie tobie.- rzucił oschle.

  Ostre słowa syna poruszyły Lilian. Rozwiązała liny po czym zabrała go do lasu, w którym znajdowały się ruiny więzienia jej ‘’rodziny’’.

  Zamknęła za nimi drzwi lochu na kłódkę. W pomieszczeniu była już znajoma Malikowi czarownica. W każdym kącie paliły się świece, na środku ustawione były w okręgu. Zayn wciąż był osłabiony, dlatego nie był w stanie uciec. Less nacięła mu dłoń. Z rany sączyła się świeża krew. Kobieta z pomocą matki skropiła stojące po środku koła pamiątkowe przedmioty po czarownikach.

  -Phasmatos Salves Nas Ex Malon,Terra Mora Vantis Quo Incandis, Et Vasa Quo Ero Signos.- zaklęcie zostało wypowiedziane.

  Świece paliły się teraz ogromnym ogniem. Krew spływała z przedmiotów. Po chwili w celi zrobiło się ciemno. Lily odpaliła jedną świecę. Na podłodze leżeli zarówno Zayn jak i Less.

  -Co się stało?- zapytała przerażona.

  -Czarownice chcą krwi pierworodnego syna.- szepnęła kobieta.

~~

  Lily Salvatore była wściekła idąc zawrzeć kolejny układ. Tym razem chciała cierpienia i ofiar. Kiedy chodziło o  rodzinę czarowników, nic nie było w stanie jej powstrzymać. Nie zwracała uwagi na upominające sekretarki. Wpadła do gabinetu Mikaelsona od razu przechodząc do sedna sprawy.

  -Co sprowadza do mnie matkę mojego największego wroga?- zapytał zaskoczony.

  -Chcę aby Damon cierpiał. Przyszłam tu zawrzeć układ z tobą, Niklausie.- odpowiedziała pewnym głosem.

  -Brzmi ciekawie. Mów o co chodzi.

  -Chcę obudzić rodzinę czarowników. Do tego potrzebna jest krew pierworodnego syna, który gdzieś się ukrywa. Chcę znaleźć go z  twoimi zdolnościami i ukarać. Wiem, że ty także tego pragniesz. Gramy w jednej drużynie.- spojrzała na niego znacząco.

  -Pomyślałaś co ja będę z tego mieć?- zapytał zaciekawiony.

  -Dobrze wiem, że chcesz wyzwolić hybrydę by móc być wilkołakiem w każdej chwili tak jak i wampirem. Będę tą, która rzuci ten czar.

  Lily przekonała Klausa. Zawarli układ, na którym najgorzej wyjdą niczego nieświadomi bracia. Kobieta wiedziała jak uderzyć w czuły punkt starszego syna.

~~~~

Witajcie!

Jestem taka szczęśliwa, że nareszcie skończyłam ten rozdział. Osobiście mi się podoba. Wkrótce będzie się działo! Zbliżamy się także powoli do końca 1 części.

Mam nadzieję, że ten rozdział ucieszył osobę, która tego potrzebowała

Karo <3